ऐका. वाचा.

दरीदरीतून वनावनांतुन, 

झुळझुळ मी वाहत येते, 

मी मंजुळ गाणे गाते, 

मी पुढेच धावत जाते.

वसली गावे तीरावरती,

त्यांना भेटुनि जाते पुढती, 

लतावृक्ष किती काठावरती, 

भूमितुनी जे मला भेटती.

फुलवेली मज सुमने देती, 

कुठे लव्हाळी खेळत बसती,

कुठे आम्रतरू माझ्यावरती, 

शीतल अपुली छाया धरती.

पाणी पिउनी पक्षी जाती, 

घट भरुनी कोणी जल नेती, 

गुरे-वासरे जवळी येती, 

मुले खेळती लाटांवरती.

मी कोणाची – मी सर्वांची, 

बांधुनिही मज नेणाऱ्यांची! 

जेथे जाईन – तेथे फुलवीन, 

बाग मनोहर आनंदाची!

– वि. म. कुलकर्णी